Als je een verhoogd risico hebt op het ontwikkelen van chronische nierschade (CNS), dan kan je huisarts dit vroegtijdig proberen opsporen:
Dit onderzoek dient om te bepalen hoe goed (of hoe slecht) je nieren werken.
Wanneer je je bloedonderzoek bekijkt, zie je vaak twee termen staan die je nierfunctie weergeven: creatinine en eGFR (= estimated Glomerular Filtration Rate). Maar wat betekent dit nu juist?
Je nieren verwijderen honderden verschillende afvalstoffen tegelijk. Eén van die afvalstoffen is creatinine, een afbraakproduct van je spieren. Bij een normale nierfunctie, worden die afvalstoffen door je nieren uit het bloed verwijderd. Bij chronische nierschade stapelen deze afvalstoffen zich op. Door de meting van de hoeveelheid creatinine in je bloed, is het mogelijk je nierwerking te schatten. Globaal genomen is de nierwerking dus slechter naarmate de hoeveelheid creatinine in het bloed groter is.
De afkorting eGFR staat voor ‘estimated Glomerular Filtration Rate’: de geschatte glomerulaire filtratiesnelheid. Deze waarde geeft aan hoeveel bloed je nieren per minuut filteren. Dit filteren noemt men ook wel het klaren (of de klaring) van het bloed.
Globaal genomen is de nierwerking dus beter wanneer de klaring hoog is.
Aan de hand van een formule wordt de hoeveelheid creatinine in je bloed omgerekend naar je eGFR (MDRD- en CKD-EPI formule). Aangezien de eGFR een schatting is van je nierfunctie, kan het zijn dat je arts je vraagt gedurende 24-uur je urine bij te houden om je nierfunctie (klaring) preciezer te meten.
Dit onderzoek dient om te bepalen of er nierschade is. We bekijken hiervoor je urine op twee manieren:
Aan de hand van deze beide testen worden verschillende graden van nierschade toegekend. Indien deze vermindering van je nierfunctie na minstens drie maanden nog steeds bestaat, spreken we van chronische nierschade (CNS) of CKD (chronic kidney disease).
Door de resultaten op deze manier te bekijken kan de huisarts beslissen wat te doen en of je moet doorverwezen worden naar een nefroloog.